زندگی

هیچ وقت بچه ها را برای نماز صبح بیدار نمی کرد، مگر این که خودشان از شب قبل درخواست می کردند. می گفت: خواب را

توی تمام این سال ها یک بار هم نشد که سر سفره بنشیند قبل از آمدن همسرش دست به غذا ببرد.

با تمام گرفتاري هایی که داشت، هر روز وقت مشخصی را صرف بچه ها می کرد. یکبار که وارد اتاقش شدیم، دیدم نوه اش علی

با همه مشغله هایی که داشت مقید بود برای بچه ها وقت بگذارد. بعضی وقت ها حتی کنار نوه اش می نشست و همراه او

روز مادر که می شد به نوه ها پول می داد تا برای مادرشان به مناسبت این روز هدیه بخرند.

از سخنرانی که برگشت چهره اش درهم بود. علت را که جویا شدیم گفت: یکی از بچه ها وسط سخنرانی گریه می کرد و تمام