سیر نمایشگاهی تا پروانگی
بار اول که عکس امام را دید. تا ساعتها نتوانست از آن چشم بردارد. چیزی در آن عکس سیاه و سفید و ساده بود که او را مجذوب خود می کرد و خودش می گوید: عکس خمینی آینه روزانه من بود. روزی چند بار به آن نگاه می کردم. انگار کنارش نشسته بودم. او بخشی از وجودم شده بود.